سفرهای سند باد در اینستاگرام ! - سفر سیزدهم - دل زرافه!

اتاق تاریک بود گفتیم از کنار تخت رد شویم , سرد بود ! , زیر پایمان فرش ابریشمی سر میخورد , گفت: چه عذابی به خودت میدهی برای زندگی در این غار!, گفتم: سکوت کن فعلن الان به آنجا خواهیم رسید! , از غار بیرون آمدیم اینجا هنوز شهر مجازی دور است! روستائیان هم در مسیر به فکر کاشت و برداشت بیت کوینهایشان! ,کسی از هیچ کس سوال نمیکند, کجا میروی فقط کافی است دنبال کننده ات باشند ,بی خبر و بدون فضولی , کارتهای لایک را برایت پرتاب میکنند ! ما از آن مسیر که گذشتیم فقط به یک مورد برخوردیم که از اخبار جدا و در نیمه راه جنگل رها شده بود ! , کنجکاو شدیم که این دیگر چه پستی است که در این برهوت و خارزار رهایش کردند و رفتند ! , جلوتر رفتیم , قوی اندوهگین ناگهان به عقب پرید و دست مرا گرفت و به سمت خودش کشید و گفت: بیا باز گردیم به راهمان میرویم این پستها به درد تو نمیخورند! , گفتم چه میگویی؟! گفت: برو جلو و خودت ببین فقط بعدش نگویی, نگفتم!, کمی کنجکاوتر شدم به جلو خیز برداشتم,به نظر میرسید, زنی پشت یک تپه کوتاه بر زمین نشسته بود, مارا که دید بلند شد و ایستاد ! در دستش یک قلب خون آلود بزرگ بود که از آن خون می چکید !, بسیار خوشحال و خندان بود و موهای کم پشتش روی پیشانی عرق کرده اش از زیر کلاه حصیری بر روی پیشانیش چسبیده بود, با دستی خونین و آرنجش سعی کرد صورتش را در حالی که به ما خیره شده بود پاک کند گفتم: شما خوبید؟, صحیح و سالمید؟!, گفت: حالم عالی است!, موفق شدم ! با آن یکی دستش که چاقویی را گرفته بود و کمتر خونی بود سعی کرد چیزی را از دستش در آورد , متوجه شدم دستکشی خاکی رنگ پوشیده که متوجهش نشده بودم ! کارد را در تپه ای که پشتش ایستاده بود فرو کرد! و من متعجب شدم! هنوز در سمت غروب خورشید ایستاده بودم و خورشید سرخ در چشمانم بود آن زن را فقط صورتش را به دقت میدیدم , جلوتر که رفتم کلن دیدم آن تپه, زرافه ای کشته شده و غول آسا است! , زن دستکشش را که در آورد دستش را دراز کرد که دست بدهد من چند قدم جلو رفتم و دستش را فشردم گفت: من مریلیز وان در مروه هستم!, برای هدیه ی ولنتاین به شوهرم قول داده بودم سورپرایزش کنم و قلب بزرگ زرافه را در مشتش به سمت من گرفت و گفت : و این هم یک سورپرایز!, زیبا نیست؟! , من کمی به لبخند عریض و طویل بر صورت زن نگاه کردم, بی اراده پرسیدم: شما زرافه را کشید یا مرده پیدایش کردید ؟! , در جواب خنده ای بلند کرد و گفت: چی؟ به نظر نمیرسد که یک زن جوان و زیبا بتواند یک زرافه نر غول را بکشد! و چاقو را بالا گرفت و گفت: با همین چاقو, آنقدر به بدنش فرو کردم که در برابر زانوهایم مانند یک کودک آرام خوابید! , میدانید تمام تیغه اش را تا دسته چاقو , آنقدر که زجه میزد و کم مانده بود زبان نفهم زبان باز کند!, گفتم : خدای من مقایسه اش مع الفارغ است!, گفت: نه فقط کودک ,کوچک است این غول زمانی که آواز مرگ میخواند و بر زمین میخوابید شیاری بر سینه اش گشوده بودم و دستم را داخل برنش تا قلبش فرو کرده بودم و دست من اطراف قلبش را فشار میداد تا از حرکت باز ایستد ! , آه شوهرم اگر بداند برای عشقمان چه کارهایی کرده ام از مسرت بی خواب میشودو باید دز قرصهای خوابش را بیشتر کند , آخر میدانید آنقدر از سورپرایزهای من هیجانزده شده که اینسومینا گرفته است , منتظرم این یکی را ببیند!, و کماکان با خنده های هیستریک و بلند و آن قلب خونین دریده در دستش نمایشنامه اتلو را اجرامیکرد!, عقب عقب رفتم تا جایی که از پست خارج شدم  , به قو گفتم به غار برگردیم! , مسیر تاریک بود از مدخل غار که وارد شدیم به قو گفتم اینبار وسط راه نباید با هیچ چیز مشکوکی متوقف بشویم! , با بیخیالی گفت: من که اولش گفتم! . ناگهان از قو پرسیدم: زنه چند ساله میخورد ؟!, گفت :حدود سی و یکی دو سال!, چرا؟! , گفتم: کارش آنقدر هولناک بود که به نظرم در جشن ولنتاین شوهرش با آن وضعیت اینسومینایی که دارد با سکته و مرگ سورپرایز میشود!, قو گفت: این عجیب نیست ! , به سرعت برگشتم در چشمان سیاهش که در تاریکی یک تکه درخشش داشت نگاه کردم و گفتم چرا؟, گفت: چون همه ی انسانها از تعاریف انسان بودن بهره نبرده اند آنان مانند سگان , شغالان و دیگر موجودات و سگسانان یا گربه سانان یا خزندگان یا خرفسترانهایی هستند که به ظاهر انسان دچارند ! , شما در برخورد با یک موجودی که ذاتش متحول و متغییر است دچار فریب شمایل ظاهری میشوید!, آنها گاهن شاید زبان شما را نفهمند ! این برای شما عجیب نیست؟!, گفتم وارد فلسفه ای میشوی که خودم نگاشته ام ولی همه چیز به این هم ختم نمیشود , این بحث دنباله دار است ! فعلن این دختر پریش مرا بهم ریخته نیاز به استراحت بر تخت و آتش آبی مرگ برای فراموشی این مزخرف کاریهای متداول در پستهای ماورایی دارم! , تا سفر بعد بگذار کمی استراحت کنم!.

**********************************

نویسنده: ضربان تاریک (رامبد.ع.فخرایی)

تاریخ: 15. اسفند.1399